خطوط زرد: جریان ترافیک در جهات مقابل را از یکدیگر جدا می کنند.

خطوط سفید: مسیرهای حمل و نقلی با جهات یکسان را از هم جدا کرده و در تمامی خط کشی های عرضی نیز استفاده می شوند.

خطوط قرمز: مشخص کننده مسیرهایی هستند که بیننده خط کشی اجازه ورود و استفاده از آنها را ندارد.

خطوط آبی: نشان دهنده محل های پارک خودروی معلولان است.

خطوط  سیاه: در تقابل با سایر خط کشی ها بر روی آسفالت های روشن استفاده می  شوند. به منظور تأکید بر الگوی خطوط، فضای میان خطوط زرد و سفید با رنگ  مشکی پر می شوند تا قابلیت تشخیص رانندگان را افزایش دهند.

خط ممتد: عبور عرضی را ممنوع می کند.

دو خط ممتد موازی در کنار هم: نشان دهنده ممنوعیت و محدودیت شدیدتر می باشد.

خط مقطع: نشان دهنده ی آن است که عبور و گذر از آن خط مجاز می باشد.

خطوط مقطع نقطه نقطه: نشان دهنده امتداد سایر خطوط بوده و معمولاً در محل تقاطع ها استفاده می شود.